एकेकाळी सुपरमॉडेल असलेला अर्जुन रामपाल जेव्हा अभिनेता म्हणून चित्रपटांमध्ये पाऊल ठेवण्याचा प्रयत्न करत होता, तेव्हा त्याला दीर्घकाळ टीकांचा सामना करावा लागला, की मॉडेल्स अभिनय करू शकत नाहीत. मात्र गेल्या २५ वर्षांत अर्जुन त्याच्या अभिनय कौशल्याने तो समज खोटा ठरवला. त्याला रॉक ऑनसाठी सहाय्यक अभिनेत्याचा राष्ट्रीय पुरस्कार देखील मिळाला. आजकाल तो त्याच्या नवीन वेब सिरीज राणा नायडूसाठी चर्चेत आहे. त्याच्याशी ही खास बातचीत…
प्रश्न : जेव्हा तुम्ही मॉडेलिंगमधून चित्रपटांमध्ये आलात, तेव्हा तुमचा पहिला चित्रपट मोक्ष बनवण्यासाठी ६ वर्षे लागली, तो काळ तुमच्यासाठी किती कठीण होता?अर्जुन : जेव्हा मी माझा पहिला चित्रपट मोक्षचे काही वाईट सीन्स पाहिले तेव्हा मला स्वतःचा तिरस्कार वाटला. मला वाटले की मी कॅमेऱ्यासमोर इतका कडक का दिसतो. मग मी त्याचे विश्लेषण केले आणि मला आढळले की मॉडेल म्हणून आपल्याला कॅमेऱ्यासमोर एका विशिष्ट पद्धतीने चालण्याचे आणि पोझ देण्याचे प्रशिक्षण दिले जाते, परंतु जेव्हा तुम्ही चित्रपट करता तेव्हा तुम्हाला त्या पात्रात शिरावे लागते. तुम्हाला पुतळ्यासारखे उभे राहण्याची गरज नाही. ते वाईट सी पाहून मी ठरवले की मी अभिनयाच्या दिशेने पुढे जाईन, म्हणून मी मॉडेलिंगमधून निवृत्ती घेत असल्याचे जाहीर केले. तेव्हा मला माहीत नव्हते की मोक्ष बनण्यासाठी ६ वर्षे लागतील. मी मॉडेलिंग सोडले होते आणि माझे उत्पन्नाचे साधनही बंद झाले होते. तो खूप कठीण काळ होता. बऱ्याच वेळा माझ्याकडे घराचे भाडे भरण्यासाठी पैसे नव्हते, पण त्या काळाने मला खूप काही दिले. मला असे अनेक मित्र दिले, ज्यांची साथ दीर्घकाळ टिकली. त्यावेळी मी माझ्या कामाशी इतका जोडलेला होतो की सेटवर असताना मला आनंद वाटायचा. आजही जेव्हा मी सेटवर जातो तेव्हा मला एक वेगळाच आनंद मिळतो.
अर्जुन : माझ्यावर आणि माझ्या अभिनयावर टीका झाली तेव्हा खूप त्रास व्हायचा. सुरुवातीला, जेव्हा तुम्ही नवीन असता तेव्हा तुम्हाला प्रोत्साहनाची आवश्यकता असते, कारण त्यावेळी तुम्हाला स्वतःला असुरक्षित वाटते की तुम्हाला कसे काम करायचे हे माहित आहे की नाही? अशा परिस्थितीत, जेव्हा तुमचे काम वाईट म्हटले जाते तेव्हा मन खूप दुखावले जाते. तुम्ही वर्षभर एखाद्या चित्रपटावर कठोर परिश्रम करता, नंतर शुक्रवारी तुम्ही ते प्रेक्षकांच्या हाती सोपवता आणि प्रेक्षक ते नाकारतात तर तुम्ही खाली पडता, तुम्ही तुटता. मानसिकदृष्ट्या ते तुमच्यावर खूप परिणाम करते. सुरुवातीला, मी टीकाकारांसाठी एक पंच बॅग बनलो होतो. मी त्यांना जितके महत्त्व दिले तितके ते टीका करत. मग एक वेळ आली जेव्हा मी ठरवले की मी आता माझ्या पात्रांना महत्त्व देईन. मी टीकेची आणि माझ्याबद्दल काय बोलले जाते याची पर्वा करणे सोडून दिले. आम्ही कलाकार विनोदी किंवा जिम्नॅस्ट नाही. अभिनेत्याने त्याच्या कामाबद्दल प्रामाणिक असले पाहिजे आणि त्याच्या पात्राकडे पाहिले पाहिजे. प्रश्न : तुमच्या वैयक्तिक आयुष्याबद्दल बोलायचे झाले तर, एकीकडे तुम्ही अरिक (६ वर्षे) आणि अविक (२ वर्षे) सारख्या दोन मुलांचे वडील आहात आणि दुसरीकडे तुम्हाला महिका आणि मायरा सारख्या दोन लहान मुली आहेत, तुम्ही आयुष्याचा हा टप्पा कसा एन्जॉय करत आहात? काय आव्हाने आहेत?
अर्जुन : मला वाटत नाही की कोणतेही आव्हाने आहेत. मी माझ्या मुलांना देवाने दिलेली देणगी मानतो. मला वाटते की ती माझ्या आयुष्यातील अमूल्य भेट आहेत. मला माझी चारही मुले खूप आवडतात. आजच्या काळात लहान मुलांशी मैत्री करणे खूप महत्वाचे आहे. मी माझ्या मुलींशी मैत्रीपूर्ण संबंध ठेवतो. मी लहान मुलांचे लाड करतो. आता तुम्ही या मुलाखतीदरम्यान ऐकले असेलच की एरिक वारंवार माझ्याकडे येत आहे आणि मला काहीतरी दाखवत आहे. म्हणून मी तेदेखील हाताळत आहे.
प्रश्न : तुझी जोडीदार गॅब्रिएला तुला कशी पूरक आहे?
अर्जुन : ती माझ्या आयुष्यातील प्रेम आहे. ती मला प्रत्येक प्रकारे पूरक आहे. आमच्या दोघांच्या आवडीनिवडी सारख्या आहेत, त्यामुळे आम्ही खूप चांगले जुळतो. आम्ही एकत्र खेळ खेळतो, एकत्र वेळ घालवतो. तिच्यासोबत खूप मजा येते. पण मी या सर्व गोष्टींबद्दल जास्त बोलत नाही.
प्रश्न : आधी मॉडेलिंग नंतर सिनेमा आणि आता ओटीटी, तुझ्यासाठी हा बदल कसा आहे?
अर्जुन : माझ्यासाठी, हा बदल फारसा काही नाही. माध्यम म्हणजे अभिनय. कामदेखील तेच आहे, लोकही तेच आहेत, दिग्दर्शक आणि कथा देखील कमी-अधिक प्रमाणात सारख्याच आहेत. फक्त एक गोष्ट वेगळी आहे की तुम्हाला तुमच्या पात्रावर काम करण्यासाठी जास्त वेळ मिळतो. आजकाल मी ओटीटीवर बरेच भारतीय आणि परदेशी कंटेंट पाहत आहे आणि मला असे आढळले आहे की ज्या शोमध्ये मजबूत पात्रे आणि कथा आहेत त्यांची पकड देखील मजबूत असते, म्हणून माझ्यासाठी ही मोठी गोष्ट नाही. मी माझ्या कारकिर्दीत कोणत्याही भूमिका केल्या आहेत, मी नेहमीच स्वतःला एक पात्र म्हणून पाहिले आहे. आता, ओटीटीवर बनवल्या जाणाऱ्या चित्रपटांमध्ये किंवा शोमध्ये, प्रेक्षकांना कलाकारांना नाही तर पात्रांना पहायचे असते आणि अभिनेत्याने त्या पात्रांना न्याय दिला आहे की नाही हे देखील पहायचे असते, म्हणून माझ्यासाठी हा खूप चांगला काळ आहे, कारण मला ज्या प्रकारची पात्रे मिळू शकतात ती मला मिळत आहेत. वेब सिरीजसोबतच मी चित्रपटही करत आहे. लवकरच माझे चार चित्रपट प्रदर्शित होणार आहेत, ज्यामध्ये अब्बास-मस्तानचे दोन चित्रपट, हनी त्रेहानचा पंजाब ९५, संगीत सिवानचा ब्लाइंड गेम आणि अपर्णा सेनचा द रेपिस्ट यांचा समावेश आहे. धुरंधरचे चित्रीकरण अजूनही सुरू आहे. या सर्वांमध्ये, मला प्रतिमेसाठी नाही तर पात्रांसाठी कास्ट करण्यात आले आहे.
प्रश्न : तुझ्या नव्या वेब सिरीज राणा नायडूमध्ये स्टार्सचा अक्षरशः मेळावा आहे. त्याचा भाग असताना, तुझ्या भूमिकेचे स्वरूप काय असेल याबद्दल मनात काही असुरक्षितता होती का?
अर्जुन : माझ्या कारकिर्दीकडे पाहिले तर, मी इंडस्ट्रीतील सर्व मोठ्या स्टार्ससोबत काम केले आहे. मी अनेक मल्टीस्टार कास्ट चित्रपट देखील केले आहेत, म्हणून मला कधीही असुरक्षितता वाटत नाही. एक अभिनेता म्हणून, जेव्हा तुम्ही पटकथा वाचत असता, तेव्हा तुम्हाला त्या वेळी ठरवावे लागते की मी या पात्राला न्याय देऊ शकेन का? त्यामुळे अभिनेता म्हणून मला काही भर पडेल का? त्यावेळी, तुम्ही तुमच्या दिग्दर्शकाशी भूमिकेबद्दल सर्व चर्चा करायला हवी. जर तुम्हाला काही कमतरता आढळली तर त्यावरही चर्चा करायला हवी, जेणेकरून सेटवर सर्वकाही स्पष्ट होईल. जेव्हा मला ही भूमिका ऑफर करण्यात आली तेव्हा मला हे पात्र खूपच गुंतागुंतीचे वाटले. दिग्दर्शक करण अंशुमनशी सर्व काही चर्चा केल्यानंतर मी त्याला सांगितले की जेव्हा तुम्ही लिहिता तेव्हा माझे पात्र अशा प्रकारे लिहा की ते साकारताना मला थोडे स्वातंत्र्य मिळेल.
.jpg)
